Napoje cd.
HERBATA
Według legend herbata została wynaleziona w 2737
roku p.n.e. w Chinach przez „mitycznego cesarza Shennong’’. Przypadkowo
zaparzył pierwszy napar z liści herbaty. Do Polski herbata dotarła w 1664 roku
z Francji. W Polsce nazwa herbaty to „zbitka’’ pochodząca z łac. herba thea.
Klasyfikacja herbaty: herbata czarna, herbata zielona, herbata białą, herbata
żółta, herbata Pu-erh, herbata Ujung oraz herbaty aromatyzowanie. Napój ten
pakuje się w różny sposób np. w torebki lub jest prasowana. Jak przyrządza się
herbatę? To zależy od jej rodzaju. Czarną herbatę należy zalać wrzącą wodą (100°C).
Najczęstszym błędem podczas przyrządzana jest użycie zbyt niskiej temperatury
wody. Należy parzyć od 3 do 5 minut, po tym czasie zaczyna się uwalniać tanina,
która wbrew powszechnej opinii nie neutralizuje pobudzającego działania
kofeiny, ale herbata staje się gorzka. Napój ten jednak ma negatywne skutki.
Badania wykazały, że głównie jest w nim wysoka zawartość fluoru oraz z wysoka zawartością
glinu. Negatywne skutki może wywoływać u niektórych osób zawarta w herbacie
kofeina, która hamuje neurogenezę w hipokampie, uczula receptory dopaminy,
blokuje receptory adenozynowe, osłabia pamięć, zwiększa uczucie niepokoju i
lęku oraz powoduje uzależnienie fizyczne. Zawarte w herbacie szczawiany mogą
przy większym spożyciu prowadzić do uszkodzenia nerek. Właściwości herbaty
wykorzystywane są głównie w medycynie oraz kosmetologii. Ma ona również
działanie moczopędne, powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych, a tym samym
zapobiega chorobom układu krążenia. Ułatwia oddychanie oraz akcję serca
zapobiegając także chorobom serca. Zapobiega rozwojowi paradontozy oraz
powstawaniu ognisk miażdżycy.[i]Niektóre
badania stwierdziły jej działanie przeciwnowotworowe.
